Jetonin në mes të shtëpive të të tjerëve, por vetë pa shtëpi. Besimtarë muslimanë, por që “agjëronin” të gjithë vitin. Ushqim herë ditë kishte e shumë jo, kurse shtëpia e tyre ishte një cope beze, një tendë.
Ermira, e kujton me dhimbje atë kohë kur së bashku me 4 fëmijët e saj e të shoqin e sëmurë, i duhej të jetonin në kushte çnjerëzore.
“Çatia që kishim mbi kokë ishte tenda…. ne aty ishim të pashpresë. Aty hanim, aty laheshim, të gjitha. I kishim të gjitha problemet. Jetonim vetëm me kempin e tim shoqi, jetonim në çadër. Më dhimbseshin fëmijët, se ishin shumë të vegjël. Me bashkëshortin, as nuk ishim në gjendje të fshinim lotët kur shikonim fëmijët duke jetuar në atë gjendje.”-rrëfen Ermira.
Por fatmirësisht, për të mendoi një person, djali që shihni në foton e mëposhtme. Jetimiri vetë me aftësi të kufizuara, iu drejtua për ndihmë emisionit “Shqiptarët për Shqiptarët”. Jo për veten, por për fëmijët e Ermirës, për familjen Sala.
Me t’u bërë publike në emision vuajtjet e kushtet e rënda me të cilat jetonin, erdhi momenti që për familjen Sala të ndryshonte gjithçka. Ermira i kujton kështu ato momente:
“Unë kuptova se shpresa e vetme ishte t’i ndaja të gjitha hallet tek Zoti dhe tek shqiptarët. Lutjet e mia u dëgjuan, elhamdulilah. Kur Sidriti me të shoqen erdhën tek çadra jonë, ndjeva se do të bëhej diçka shumë e mirë, se diçka e mirë do të ndodhte. Nuk e dija se do të bëhesha që atë ditë me shtëpi.
Dita më e bukur e jetës sime ishte kur pashë fëmijët e mi duke hyrë në shtëpinë e re. Falenderoj shumë të gjithë shqiptarët, Elvisin, Sidritin, Ilirin, të gjithë. Vëlla Jetmirin që u bë sebep që historia ime të njihej. Jeni përherë në dua-të e mia, jam falenderuese.
Unë jam nëna më e lumtur. Fëmijët e mi kur të rriten, inshaAllah do të bëhen një ditë bamirës.”-thotë Ermira