“Spitali është bërë, zëre se shtëpia jonë. 24 orë jemi këtu, duke u mundur t’i rrimë afër djalit me zemër.”
Këto janë fjalët e një babai që prej thuajse 3 muajsh nuk e zë gjumi. Jeton në spital, sepse atje është gëzimi i tij i vetëm, motivi më i madh… djali 2 muajsh e gjysëm, Alani vogël.
Prej thuajse tre muajsh, Alani qëndron në inkubator, i intubuar. Arjoli e kujton mes lotëve momentin kur e shoqja solli në jetë të birin, një moment që shumë shpejt u kthye në makth që zgjat 3 muaj.
“Atë ditë, unë e prisja si ditën më të lumtur të jetës sime, por nuk ishte e tillë. Mendonim se do të gëzonim… (qan) gjithçka tjetër, veçse këtë nuk e kisha imagjinuar dot për tim bir. Sa herë që zbres nga spitali, i them vetes, a do ta gjej më djali apo jo? Ai është duke hequr rrëzë një gremine, e unë shpresoj që im bir të mos rrëzohet.”-thotë mes lotëve Arjoli.
I dëshpëruar e rraskapitur, Arjoli i drejtohet me një lutje të gjithë shqiptarëve. Ai vetë nuk mundet dot të shpëtojë të birin duke e dërguar për kurim jashtë shtetit.
“Unë kërkoj ndihmë, që të mos ma lënë djalin (qan) të bjerë në greminë. Ai është jeta jonë, gjëja që kemi dashur më shumë në jetën tonë.”-rrëfen Arjoli.