Lotët e pushtojnë, koka e mjekrra i dridhen. Lotët vazhdojnë, nuk ndalen. Ajo prek foton e të atit. Imazhin e babait për të cilin e ka marrë kaq shumë malli. Tumori në kokë ia mori jetën shumë shpejt babait të saj. E la atë jetime. Prej muajsh, qëkur babai iku, Keisi di vetëm të qajë…
“Babi ka ndërruar jetë… ai ka qenë gjithçka për mua. Kujtoj që kur e përqafoja, ndjeja aromën e tij. Ndjeja zemrën e tij që rrihte për ne, sepse e dija që na donte shumë. Ditën që më thanë që babi ndërroi jetë, më ka rënë si bombë. Më ka mbetur peng që nuk e kam takuar për herë të fundit. “-rrëfen 12 vjeçarja.
Por nuk është veçse vdekja e të atit. Nëna e Keisit, Donika, prej 5 vitesh lufton me një tumor në gji. Ajo që ka mbetur, nëna, mundet nesër të largohet nga kjo botë. E ky mendim e trondit 12 vjeçaren, e cila tanimë e mbushur plotësisht në lot, thotë… nuk dua të shkoj në jetimore.
“Shpërthej në të qarë, kur shikoj mamin që rënkon për ato dhimbje që ka. Ajo është mbështetja jonë më e madhe tani që ndërroi jetë dhe babai. Sa herë që shkoj në shkollë, mendjen e kam vetëm tek mami, mos i ndodh gjë. Ka raste që në rrugë ka rënë pa ndjenja, e kemi thirrur ambulancën. Kam menduar, a do ta shoh mamin… kjo është frika më e madhe për mua. Që të mos më shkojmë në jetimore, këtë nuk e dua.”-rrëfen Keisi.
