Arbëresha jeton me qira së bashku me dy vajzat e saj, Afrorën 14 vjeçe e Jerinën 12 vjeçare. E vetme kjo nënë ia del të paguajë qiranë, të veshë vajzat e të shtrojë vaktet e ushqimit çdo ditë.
Por lodhja, raskapitja e vrulli i ditëve që i gdhin e ngrys me forcat e veta, nuk janë asgjë për këtë nënë, përballë më të madhes sprovë që mund të ketë një prind.
Arbëreshës i shkojnë lotët në sy e faqe, kur ajo flet për shqetësimet shëndetësore të Afrorës. E sa të shumta shqetësimet e të bijës. Prej vitesh, thotë nëna nga Kosova, shikon sesi e bija po vuan, ndërsa lajmet e kobshme se Afrora mund të ketë tumor, ia shtojnë edhe më shumë lotët.
“Kam shumë vite që e kam parë vajzën duke vuajtur… në Shqipëri e nëpër vende tjera që e kam dërguar për kontrolle, më kanë thënë që ka patur tumor. Nuk e kam patur mundësinë ta ridërgoj për kontrolle. Në Turqi më kanë thënë që nuk ka tumor, por po vërej se gjendjen nuk e ka të mirë. Po vërej se diçka nuk është në rregull me të. “-tregon Arbëresha.
Arbëreshës i dridhet zëri kur çon në mendje më të keqen… zemërthyer kjo nënë, që thotë se nuk ka patur mundësi t’i çojë deri në fund kontrollet për të bijën. I duket vetja një nënë e dështuar, e këtu frymëmarrja i bëhet e rëndë.
“Nuk e mendoj dot që të mos ta kem afër. E ndjej veten të pafuqishme, sepse s’mundem ta kontrolloj dot më tepër. Asnjë vizitë, asnjë skaner nuk mundem t’ja bëj dot vetë. Një nënë, vetë me i rrit çikat, pa ndihmën e kurrkujt, është tepër zorr. Unë e ndjej veten të dështuar si nënë.
I lutem të gjithëve, që të më ndihmoni t’i kryer të gjitha obligimet vajzës sime. Qe ta kuptoj se çfarë ka ime bije, se çfarë do të ndodhë me të. Unë shpresoj që ajo të jetë mirë, të jetë si çdo fëmijë tjetër. “-tregon mes lotëve nëna nga Kosova.
